Confrontatie maakt je zelfbewust en geeft nieuwe inzichten die kunt gebruiken om persoonlijk te groeien.

Een paar weken geleden liep ik door het park, een onderdeel van mijn dagelijkse routine. Tijdens het lopen geniet ik van de geuren die mijn neus binnendringen, de geuren van de bloemen, bomen en planten. Nature! Wat hou ik hiervan, het geeft me het gevoel van rust en het laat me nadenken over de dingen die tellen.
Confrontatie maakt je zelfbewust en geeft nieuwe inzichten.

Heuvel

Hier in het park kom ik altijd verschillende mensen tegen, mensen zoals jij en ik, maar ook mensen die dakloos zijn, verslaafd of beide. Mensen die met de hond aan de wandel zijn of de jogger die de heuvel op sprint. Hier in het park kom ik tot rust en prik ik vaak in mijn onderbewustzijn.
Het park waar ik vroeger bovenaan de heuvels ook al veel meemaakte. Nu maak in die zin geen extreem spannende dingen meer mee, maar ik zie wel ontzettend veel, vooral vanaf die hele lange hoge heuvel.

Zintuigen

Je gebruikt al je zintuigen die je tot beschikking hebt als je door het park loopt en vaak ben ik alleen met nog een handjevol mensen. De geuren van de zomer, de geur van ochtend dauw op het bladerdek van de bomen, de geur van hondenpoep die net door die ene hond is neer gelegd.
De vogels zingen liederen die elke dag weer verschillend zijn en in de verte hoor ik de nijlganzen alweer tekeer gaan tegen brutale reigers die hun jongen lastig vallen.

Uurtje boosten

Meestal ben ik een uurtje in het park. Mijn brein weer resetten, weer ordenen en overzichtelijk maken. Ideeën poppen geleidelijk weer op in mijn hoofd, ik zet dit gelijk in mijn telefoon. Ook in dat uurtje werk ik aan mijn conditie want ik ren tussendoor nog 10 keer de trap op en neer, doe lunges, squats en push ups. Het uurtje is voor mij de mindset boost die ik nodig heb voor een lekkere start van de dag.

Het bankje

Ik ben helemaal nat van het zweet! Kleddernat, maar dat maakt niks. Ik loop verder en ik ga richting de tweede vijver waar ik altijd ga zwemmen in de ochtend. (haha grapje)
Het zwemmen doe ik daar niet, maar wat ik wel doe is: visualiseren. Ik denk na over wat ik vandaag ga doen, hoe het afloopt en wat ik ermee bereik. Het staat vast en daar komt niets tussen. Dat is voor de dag, week, maand enz.
Op een gegeven moment kom ik een bankje tegen, weetje wel zo’n houten bankje waar je lekker op kunt zitten en een beetje chillen. Ondanks dat ik van veraf niet goed kan zien, zie ik daar een klein zakje liggen met wiet.
Ik bedenk me niet en ik pak het op en steek het in mijn zak, zonder na te denken.

Confrontatie

Bam, en zo komt het ook binnen. Het gevoel dat ik had toen ik blowde, bijna dagelijks, wat niemand eigenlijk wist. Want als ik geen weed kon betalen, ging ik het zoeken, zoals ik het vond bij het bankje in het park. Op mijn twaalfde begon ik met roken en blowen. Ik vond wiet in halve oude joints en tabak in sigaretten die op het schoolplein lagen, ik maakte deze open en verzamelde weer genoeg voor een nieuwe die ik creatief draaide. Het confronteerde mij naar het feit dat dit het gedrag was van een verslaafde die koste wat kost verdoving nodig had van de drugs. En dat was wat ik deed.

Verslaafd

Gelukkig blowde en rookte ik niet dagelijks op mijn twaalfde, maar heb ik dit wel met zeer enige regelmaat gedaan en was dit van 2013 t/m 2017/2018 mijn vlucht en toeverlaat. Dagelijks was ik of zo stoned als een garnaal of in een roes van de alcohol. Voor mijn gevoel kon ik dat ontzettend goed verbergen, oké mijn moeder wist wel dat ik af en toe een blowtje rookte maar niet zoals je het hier nu leest.

Ik wilde weg

Weg van hier, weg van alle problemen met mezelf, weg uit de depressie, weg uit deze verknipte wereld!
Weg weg weg!
Dat deed alcohol, wiet en hasj met mij, het verdoofde me en zo kon ik elke avond weg van alles waar ik geen zin meer in had en wat te moeilijk was. Ik wilde weg uit de situatie maar de situatie werd alleen maar minder omdat het gebruik niet oploste. Het was van korte duur en die prijs was ontzettend hoog want ik gebruikte medicatie, blowde, dronk alcohol en had een slechte levensstijl.
Ik ging heel snel achteruit en kwam in depressies met heftige inzinkingen..

Helpend

Wat mij kracht gaf en nu nog steeds geeft is dat ik elke dag dat zakje wiet en dat hasjpijpje zie. Soms ruik ik nog wel eens aan het zakje. Het helpt mij dat ik het zie en me ervan bewust kan worden dat ik altijd gevoelig zal blijven voor gebruik. Als ik me slecht voel denk ik vaak aan een uitweg, een verdoving. Het is voor mij een oefening om elke dag mezelf te confronteren en hier bewust van te blijven dat gebruik in mijn leven verleden tijd is. Daarom bewaar ik het zakje met wiet en het hasjpijpje. De ironie is dat ik het hasjpijpje heb opgevist met magneetvissen, mijn hobby.
Elke dag zal ik mezelf bewijzen dat ik het gebruik niet meer nodig heb om me goed te voelen of om te vluchten van mijn problemen. Problemen los ik op.

Inzicht

Dit is een ervaring van mij, een kwetsbaar onderdeel van mijn leven omdat niet veel mensen hier vanaf weten, bijna niemand, tot nu toe. Ik wil je dan ook meegeven dat mijn omgeving ook te maken had met mijn ontwikkelde verslaving. Ik ging om met jongeren(vrienden) die rookten en blowde, maar ook mijn vader gebruikte, dronk en snoof. Andere familieleden.. Toen ik naar voortgezet onderwijs ging was het een en al blowen..
Mijn inzicht is mijn ervaring die ik hier deel. Weetje, sommige mensen blowen puur voor ontspanning of pijn bestrijding, maar ook wordt hier een verslaving gecreëerd, bewust of onbewust.
Confrontatie kan helpend zijn want vermijden is in dit geval zoeken naar verdoving wat leidt tot verder afglijding in het dal.

Ik hoop dat je dit een mooi artikel vond om te lezen.

Laat vooral een reactie achter.

Dankjewel,

Peace Out!
Jeff